Wie maken de blocks? Besluitvorming op de Blockchain

Het produceren van blocks in de blockchain wordt bij veel gevallen blockchains minen genoemd. Deelnemers aan een blockchain netwerk zoeken en creeëren het nieuwe block in de ketting. Hoe dat precies verloopt verschilt per blockchain, echter: in ieder geval valideren de miners de transacties die in het nieuwe block komen. Bij Bitcoin kan iedereen een miner zijn. Bij andere Blockchains zijn dat er een vast aantal, ookwel supernodes of block producers genoemd.

Proof of Work

De eerste Blockchains – zoals Bitcoin en Ethereum werken met Proof of Work. Iedere miner doet complexe berekeningen in de hoop als eerste een puzzel op te lossen, wat toegang geeft tot het nieuwe block. Het oplossen van deze puzzel geeft recht op een beloning – bijvoorbeeld een X aantal coins. Daarnaast krijgen de miners of block makers de transactiefees die gebruikers betalen bij het onderling overmaken van coins. Het toepassen van Proof of Work heeft als voordeel dat er eerlijk verdeeld over vele computers gemined kan worden. Een groot nadeel echter is het gigantische stroomverbruik wanneer een blockchain zo populair is als Bitcoin of Ethereum. Daarnaast is een Proof of Work blockchain gevoelig voor een 51% aanval.

Mining pools en 51% aanval – Zie een blockchain met Proof of Work als als een democratie: ben je een groep die groter is dan de helft, dan bepaal jij als groep wat er gebeurt. Iemand die 51% van de rekenkracht van het totale netwerk bezit kan de blockchain manipuleren, transacties veranderen, verkeerde transacties toch toestaan in een nieuw block. Eén individuele miner zal niet snel 51% van alle rekenkracht op één grote Blockchain bezitten, echter: veel miners werken samen in pools.

Stel je voor dat er 10.000 miners met – in dit voorbeeld – allemaal evenveel rekenkracht zijn. De kans dat een miner een block vindt is dan 1 op 10.000. De waarde van zo’n block is vaak enorm (> miljoen EUR). Stel dat je als 100 miners samenwerkt en afspreekt: als wij het block vinden, verdelen we de opbrengsten daarvan evenredig. Dan is je kans op het vinden van zo’n block 100x zo groot, en de beloning kleiner maar nog steeds interessant. Je stabiliseert met zo’n samenwerking de inkomsten van jouw mine-activiteiten.

Echter: als veel miners samenwerken in één minerspool, dan kan een situatie ontstaan waarin één pool 51% of meer van alle rekenkracht bezit. Een kwaadwillende pool dan het netwerk naar haar hand zetten.

Wat is een Fork? En is een fork erg?

Als Blockchain-software gewijzigd wordt, dan wordt de wijziging pas actief als de miners de nieuwe versie van de software gebruiken óm te minen. De medewerking van miners is dus nodig om een software update door te voeren.

Een fork ontstaat wanneer een deel van de miners ontevreden is, en een eigen pad inslaat. Er wordt dan met verschillende versies van de software gewerkt vanaf een bepaald moment, bijvoorbeeld vanaf een specifiek Block-nummer.

In 2017 ontstond bekende Bitcoin-fork Bitcoin Cash. Er was o.a. onenigheid onder miners over hoeveel transacties er in een Bitcoin block mochten. Vanaf block X gebruikte een deel van de miners de oorspronkelijke Bitcoin software, en een ander deel de Bitcoin Cash software. Resultaat? Twee losse blockchains. Had je op het moment van de fork één oorspronkelijke Bitcoin, dan heb je na de fork een oorspronkelijke Bitcoin én een Bitcoin Cash. Ná het block van de fork leiden beide blockchains een eigen leven met eigen transactie-grootboek.

Dan de volgende vraag: is een fork erg? Voor puur het opslaan van waarde is een fork niet erg. De gebruiker heeft beide coins, die beiden een eigen waarde kunnen vertegenwoordigen. Als je echter kijkt naar een token economie – met decentrale autonome bedrijven – zijn forks niet handig: als een bioscoop kaartjes uitgeeft voor een voorstelling, en er vindt een fork plaats waardoor twee type kaartjes in de omloop komen zorgt dat voor problemen: dezelfde stoel kan dan twee keer verkocht worden.

Proof of Stake

Bij Proof of Stake mag de miners met de meeste tokens een nieuw block aanmaken. Met het vinden van het block komt géén beloning voor de miner mee, echter de miners worden in een Proof of Stake op andere wijze beloond. Deze beloningswijze verschilt per Blockchain. Een groot voordeel van Proof of Stake is dat er geen zinloze berekeningen uitgevoerd worden om een block te maken. Dit voorkomt verspilling van energie en maakt een cryptocurrency dus meer kostenefficiënt.

Proof of Stake leidt tot een eerlijkere verdeling van macht. Waar het bij Proof of Work door samenwerking gemakkelijk tot bundeling van 51% van de netwerkkracht komt, is het onwaarschijnlijk dat één tokenhouder 51% van de tokens bemachtigt in één Proof of Stake netwerk.

Governance

Besluitvorming op de Blockchain Als miners het niet met elkaar eens zijn dan kan dat leiden tot forks. In een token economie kan dat vervelende gevolgen hebben. Veel beter is het als ín de blockchain logica zit ingebakken om besluiten te nemen. Anders gezegd: als governance – besluitvorming – onderdeel is van de blockchain zijn forks niet meer nodig.